Báyò Akómoláfé, Obrzeża pośrodku

Kiedy jako ludzkość niebezpiecznie zmierzamy na skraj przepaści, coraz głośniej wybrzmiewa w nas nagląca potrzeba odpowiedzi na nieustannie mnożące się kryzysy. Być może problem nie tkwi w braku odpowiedzi, lecz w tym, że nie zadaliśmy jeszcze właściwych pytań. Báyò Akómoláfé – osadzony w jorubijskiej tradycji swoich przodków, materialnym feminizmie, myśli dekolonialnej oraz posthumanistycznej – przedstawia zaskakujące, nieraz wywrotowe czy sprzeczne z intuicją spojrzenie na otaczający nas społeczno-polityczny chaos. Jego niedająca się zaszufladkować twórczość pokazuje, że to, jak odpowiadamy na kryzys, może być częścią kryzysu, a sposób, w jaki myślimy o świecie, reprodukuje dokładnie tę samą rzeczywistość, której zmiany pragniemy.

"Powinniśmy, jeśli mogę zasugerować nam pewien kierunek, zwrócić wzrok ku dzikim ostępom po drugiej stronie muru. Nie żeby czerpać z nich nadzieję na przyszłość ani wiarę, że wszystko będzie dobrze. Mam tu na myśli dziwniejszą podróż w czasie, która czas rozsadza, świadoma, że przeszłość dopiero nadejdzie." [fragment ksiązki]

O autorze: