red. Dorota Monkiewicz, Geometria w stanie napięcia

Karolina Jaklewicz – artystka, pisarka, kuratorka. W 2007 roku obroniła dyplom w pracowni prof. Stanisława Kortyki na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Doktora habilitowana, wykładowczyni i kierowniczka Katedry Architektury i Sztuk Wizualnych na Wydziale Politechniki Wrocławskiej. Od 2020 roku była pełnomocniczką  rektora Politechniki Wrocławskiej ds. przeciwdziałania dyskryminacji. W latach 2008-18 kuratorka programowa Galerii Socato we Wrocławiu, pomysłodawczyni i kuratorka Przeglądu Młodej Sztuki „Świeża krew”. Od 2012 roku brała udział w organizowanych przez dr Bożenę Kowalską Międzynarodowych Plenerach dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii. Karolina Jaklewicz zajmuje się także literaturą i publicystyką. Opublikowała dwie powieści: Jasmina Berezy (2020) oraz Czarne łabędzie, biały puch (2022). W malarstwie geometryczny rygor służy do jej wyrażania zaangażowania w palące problemy współczesności. Za twórczość plastyczną była wielokrotnie nagradzana – m.in. otrzymała wyróżnienie ZPAP we Wrocławiu za najlepszą wystawę roku 2017 oraz srebrny Medal Sztuki, Nauki i Literatury Société Académique Arts-Sciences-Letters w Paryżu (2022). Jej prace znajdują się w krajowych i zagranicznych kolekcjach prywatnych i publicznych.

Dorota Monkiewicz:

[…] Przy okazji wystawy „Dyfuzja…” ujawnił się niespożyty potencjał twórczy artystki, jej ruchliwa inteligencja i zdolność obserwacji oraz konceptualizacji różnorodnej materii życiowej. Z czasem okazało się, że formułuje ona znaczące wypowiedzi nie tylko jako malarka, ale też jako kuratorka, pisarka, publicystka, działaczka społeczna, aktywistka i samodzielna matka.  Szczególnie ten ostatni aspekt miał dla niej duże znaczenie w pierwszych latach po ukończeniu studiów – jej osobiste emocje i przeżycia odcisnęły swe piętno na takich cyklach jak ” Bolesna geometria” czy przedstawienia „matki” i „dziecka”, malowane w 2010 roku. […]

Piotr Lisowski:

Twórczość Karoliny Jaklewicz można postrzegać jako minimalistyczne inscenizacje, za którymi kryje się cały obszar znaczeń i emocji. Artystka zazwyczaj układa swoje prace w cykle, te zaś często przenikają się ze sobą, albo stanowią konsekwencję jej wcześniejszych artystycznych poszukiwań. Obrazy ewoluują jedne w drugie, elementy wcześniejszych dzieł ulegają modyfikacji i pojawiają się w kolejnych, usytuowane w nowych kontekstach. Wrocławska malarka swe poszukiwania umieszcza w polu geometrii – postępują one ku redukcji formy, operują płaszczyzną barwną, dążąc przede wszystkim do zobrazowania przestrzeni. […]