Gabriela Jarzębowska, Czystka gatunkowa. Tępienie szczurów jako praktyka kulturowa w Polsce powojennej

Czystka gatunkowa to jedna z najciekawszych publikacji, jaką ostatnio czytałam. To świeża i odważna próba transdziedzinowych badań, niezwykle erudycyjna, oparta na dogłębnej analizie zróżnicowanego materiału źródłowego i bogata w najnowsze koncepcje teoretyczne książka, którą czyta się jednym tchem. Publikacja doskonale wpisuje się zarówno w założenia nowej humanistyki, jak i stanowi świetny przykład praktykowania humanistyki zaangażowanej, tzn. działa - ma mocny wymiar performatywny. Po jej przeczytaniu nie można już patrzeć na szczury w stereotypowy sposób.

Z recenzji prof. Ewy Domańskiej

Gabriela Jarzębowska - adiunktka na Wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Stypendystka Komisji Fulbrighta na Wesleyan University (2018 ? 2019), visiting scholar na Uniwersytecie w Linköping (2016) i University of California at Santa Cruz (2019). Absolwentka I edycji Szkoły Ekopoetyki, laureatka konkursu Preludium 14 (NCN) i IX edycji konkursu im. Inki Brodzkiej-Wald na najlepszą pracę doktorską obronioną w 2020 roku. Wygłaszała wykłady gościnne m. in. na Uniwersytecie Stanforda, Wesleyan University i Rachel Carson Centre. Zajmuje się antropozoologią i humanistyką środowiskową, podejmując badania nad retoryką konfliktów środowiskowych, modelami reprezentacji zwierząt w kulturze i mediach oraz mechanizmami ich włączania w procesy modernizacji.