Praca zbiorowa, Od portretu do selfie. Człowiek w przestrzeni sztuki. Tom I

„Od portretu do selfie” zwraca uwagę na proces ewolucji w sztuce wizerunków ludzkich, ale także na kształtowanie się kultury wysokiej i masowej począwszy od klasycznego jej ujęcia, aż po czasy współczesne, których znakiem jest selfie. Niewątpliwie należy zauważyć, że portret niesie ze sobą nie tylko fotograficzne odzwierciedlenie określonej postaci, ale nade wszystko ukryty przekaz dotyczący przestrzeni jego ducha, wnętra, świata własnych dylematów i filozofii. Tyma samym sztuka staje się formą komunikacji tego, co widzialne, ale także tego, co ukryte. Forma, barwa, perspektywa staja się narzędziami, za pomocą których twórca łączy w dziele artystycznym dwa światy: materialny i metafizyczny.

Zderzenie ze sobą szeroko rozumianej sztuki w ujęciu klasycznym i współczesnym, symbolicznego portretu i selfie, zaprasza i prowokuje do refleksji nad redefinicją podstawowych pojęć tak bliskich działalności artystycznej, jak piękno, kultura, transcendencja. Spojrzenie na to zagadnienie z perspektywy konkretnych dzieł sztuki, jak również koncepcji filozoficznych, socjologicznych i religijnych pozwala na ukazanie szerokiego wachlarza naukowych teorii, określających obecność człowieka w przestrzeni kultury.