Reason and flair. A century of fashion in Poland

Każdy rozdział omawiający nową epokę

Autorzy rozpoczynają od radosnego czasu odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku. To moment wielkich nadziei i oczekiwań – powstaje nowe państwo, ustanowione zostają polskie struktury, a co za tym idzie rodzi się poczucie nowej wspólnotowości, która mogła wyrażać się i określać także poprzez modę. Nawiązywano w tym czasie do najlepszych wzorów Francji, Włoch, krajów, w których rynek mody z sezonowymi kolekcjami i domami towarowymi był od dawna obecny.

II wojna światowa sprawia, że moda traci na swoim znaczeniu,
ale nadal wchodzi w dialog z otaczającą rzeczywistością. Po zakończeniu wojny w 1945 roku polska moda jako jedna z dziedzin życia społecznego jest szybko przejmowana przez ideologię – ma porządkować obywateli, oddawać komunistyczną moralność.

Więcej swobody przynoszą lata 60. i 70. XX wieku – to czas powstania przedsiębiorstwa państwowego „Moda Polska” pod opieką Jadwigi Grabowskiej, której projekty wzbudzały podziw w Europie Zachodniej.

Wielkie zmiany przyniosły lata 80. To czas subkultur, pierwszych rockowych festiwali i sprzeciwu wobec władzy komunistycznej. Do historii przeszedł już styl najważniejszych polskich opozycjonistów: Lech Wałęsa wybierał robotniczą odmianę elegancji, zakładając marynarkę na golf, a Jacek Kuroń, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników, najchętniej nosił dżinsowe koszule.

Kolejne dekady to już współczesna odsłona Polski po przemianie ustrojowej 1989 roku, kiedy upadł w kraju system komunistyczny.