Christian Kerez, Jan Strumiłło, Ukryty modernizm

Kilka lat temu szwajcarski architekt Christian Kerez wygrał konkurs na projekt budynku Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Jego projekt, ostatecznie niezrealizowany, nawiązywał wprost do modernistycznej architektury stolicy. Nieprzypadkowo, gdyż Kerez zachwycił się właśnie tym, co inni chcieliby zapomnieć i wymazać z mapy miasta: modernistycznymi budynkami epoki komunizmu. Zainteresowanie architekturą Warszawy znalazło także odbicie w wycieczce studyjnej, jaką Kerez zorganizował dla swoich szwajcarskich studentów. Jej owocem był skrypt, który stał się punktem wyjścia dla tej książki. 

Ukryty modernizm przedstawia więc Warszawę widzianą z innej perspektywy niż ta, do której przywykliśmy na co dzień. Efekt ten wzmacniają jeszcze fotografie wykonane przez Nicolasa Grospierre'a,
a także nieznane szerzej archiwalia.

Książka jest przede wszystkim wizualną opowieścią o architekturze Warszawy widzianej z odległej perspektywy – z oddalenia fizycznego, kulturowego, ekonomicznego i społecznego. Jej pierwowzorem był przewodnik przygotowany dla studentów architektury na zuryskiej ETH, którzy zwiedzali Warszawę ze swoim profesorem, Christianem Kerezem. Jest to jednak również opowieść o Christianie Kerezie, bo to oprowadzanie po mieście bardzo wiele mówi o oprowadzającym. Architekci wyrażają się najpełniej przez kształtowanie przestrzeni, wszystko jednak wskazuje na to, że Kerezowi nie będzie dane wypowiedzieć się w Warszawie w tym języku. Dlatego Ukryty modernizm jest też próbą wypełnienia tej niespodziewanej pustki.