Wieczna radość to obietnica powszechnego szczęścia, które zapewnić ma szeroko aplikowana, także w życiu gospodarczym, kreatywność. Czy stanowi ona narzędzie ludzkiej emancypacji, czy raczej instrument kontroli oraz przestrzeń dla inwestycji i spekulacji? Krytyczne spojrzenie na ideologię, która kreatywne sektory produkcji uznaje za centralne segmenty gospodarki, a klasę kreatywną za wiodącą siłę społeczną.