Michał Kurzej, Siedemnastowieczne sztukaterie w Małopolsce

Sztukatorstwo jako dyscyplina artystyczna na pograniczu rzeźby i architektury, znalazło się nieco na uboczu głównych nurtów badań nad sztuką nowożytną. A przecież to w tej właśnie technice najczęściej powstawały najbardziej awangardowe dzieła o genezie włoskiej. Stiuk, jako materiał stosunkowo tani i łatwy w modelowaniu, stał się idealnym tworzywem dla artystycznych eksperymentów, które w XVII wieku otwierały nowe fazy rozwoju rzeźby i wystroju wnętrz.

Książka Siedemnastowieczne sztukaterie w Małopolsce (powstała na bazie pracy doktorskiej, wyróżnionej prestiżową nagrodą im. ks. prof. Szczęsnego Dettloffa) zawiera pierwsze syntetyczne omówienie tego zagadnienia w stuleciu jego największego rozkwitu, ukazane na obszernym tle dziejów światowego sztukatorstwa oraz jego uwarunkowań technologicznych. Zawiera omówienia twórczości zarówno najważniejszych sztukatorów – m.in. Jana Trevana, Jana Chrziciciela Falconiego, Baltazara Fontany – jak i wielu artystów wcześniej nieznanych. W części katalogowej szczegółowo omówiono 79 dekoracji sztukatorskich, wśród których są tak skomplikowane jak wystrój krakowskich kościołów śś. Piotra i Pawła i św. Anny oraz bazyliki Jasnogórskiej. Tekst zilustrowano ponad 700 fotografiami.